رسانه

تصمیم‌های بزرگ‌ راحت گرفته می‌شوند

یکی از رازهای هستی تصمیم‌های بزرگی‌اند که به‌راحتی گرفته می‌شوند

در جولای سال ۱۸۳۸، چار داروین ۲۹ساله و مجرد بود. دو سال پیش‌تر، از سفر با کشتی اچ.ام.اس بیگ بازگشته بود و مشاهداتی را با خود آورده بود که در نهایت شالودۀ کتاب منشأ انواع شدند. در همین اثنا، با مسئلۀ تحلیلی اضطراری‌تری مواجه گشت. داروین به فکر خواستگاری از دختردایی‌اش، اِما ویجوود، بود اما از این می‌ترسید که ازدواج و بچه‌داری مانع از مشغولیت علمی‌اش شود. او برای آنکه راه‌حلی پیدا کند، دو فهرست درست کرد.

روی اولی نوشت: «ازدست‌دادن زمان، شاید جروبحث، بعدازظهر‌ها نمی‌توانم کتاب بخوانم، اضطراب و مسئولیت. شاید همسرم از لندن خوشش نیاید؛ که در این صورت مجازات من می‌شود تبعید و تنزل درجه به یک ابله عاطل و باطل». و در فهرست دوم چنین نوشت: «فرزندان (اگر خدا بخواهد). همراهی همیشگی (و دوست دوران پیری) خانه، و کسی که مراقب خانه است». او تأکید می‌کند که: «تصورش هم دشوار است که تمام زندگی‌ات را، همچون یک زنبور کارگر، کار کنی و کار کنی، فقط زنی خوب و مهربان را مجسم کن که روی کاناپه نشسته، کنار آتشی برافروخته، کتاب و شاید هم موسیقی».

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

حاج آقا مجتبی تهرانی (ره)

به مناسبت سالگرد ارتحال حاج آقا مجبی تهرانی(ره)

سلام آقا مجتبی .
دلم خیلی برایتان تنگ شده است.
منتظر چهارشنبه ای دیگر هستم ، هنوز مزه ی اون چایی های ناب زیر زبانم هست "
یادش بخر تیکه کلامتان شده نقل زبان ما ، نظم را از شما یاد گرفتیم ، با سادگیتان زندگی می کردیم .
آقا مجتبی دلم برایتان تنگ شده است .

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

بچه حزب اللهی

امروز می خواستم با موتورم یک خیابان یک طرفه را به خلاف رانندگی کنم…

قبل از اینکه بپیچم توی خیابان ، به ذهنم رسید که باید از راننده هایی که از روبرو می آیند حلالیت بخواهم که راهشان را نا امن کرده ام… و چه سخت بود.

بعد بیشتر فکر کردم و دانستم که باید از همه مردم ایران عذرخواهی کنم.چون اعتماد به نفس ملی را در رعایت قانون کم کرده ام و (به سهم خودم) این فکر را تقویت کرده ام که ایرانی ها قانون رارعایت نمی کنند.

بعد به ذهنم رسید که اگر در بین مردم مسلمان منطقه که این روزها بیدار شده اند همین تصور از ایرانی ها شایع شود ، من به سهم خودم مانع الگوگیری آنها از انقلابی شده ام که این همه خون شهدا پایش ریخته و این یعنی مدیون شهدا هم خواهم شد. هم شهدای ایران و هم شهدای انقلاب های جدید

و به علاوه مدیون خود مردم مسلمانی که تا حالا چشم شان به ایران اسلامی بوده و به خاطر افراد قانون گریزی مثل من، نگاه شان پژمرده است.

دوباره فکری کردم و دیدم که اگر انقلاب اسلامی خاورمیانه به خطا نرود، رشد اسلام بسیار بیشتر خواهد شد.

ولی اگر این انقلاب ها الگوی صحیح خودشان را (با اشتباهات من و امثال من) از دست بدهند و منحرف شوند، بخشی از گناه دیرتر مسلمان شدن خیلی ها به گردن من می افتد و اینچنین من مدیون نامسلمان ها هم خواهم بود و همچنین به سهم خودممدیون نسل های بعد، که به همین میزان با جهانی کمتر مسلمان مواجه خواهند شد.

۲۰۰متر مسیر را کوتاه تر کردن با خلاف، به این همه درد سر نمی ارزد… می ارزد؟